GRUPA WYSOKIEGO RYZYKA
Obniżenie narządów rodnych, dotyka szerokiej grupy kobiet w różnym wieku. Powodem tej dolegliwości jest rozciągnięcie mięśni miednicy, pochwy i odbytu.
Na wypadanie macicy są narażone zarówno panie po porodzie (przede wszystkim wieloródki lub kobiety, które urodziły duże dziecko – o masie powyżej 4 kilogramów), jak i kobiety w okresie menopauzy, które mają zmniejszoną elastyczność i jędrność tkanek, spowodowaną niedoborem estrogenów. Narządy rodne nie są jedynymi narządami, które mogą ulec wypadnięciu – możliwe jest również obsunięcie się pęcherza.
Projekt obejmuje konsultacje, zabiegi i ćwiczenia w następujących zakresach tematycznych:
1. Metody korekcji zespołu relaksacji pochwy (nadmiernego rozciągnięcia pochwy w wyniku osłabienia tkanek ściany pochwy i struktur ją otaczających) i poprawa jakości życia seksualnego
2. Metody korekcji wysiłkowego nietrzymania moczu
3. Obniżenia i wypadania narządów rodnych
4. Metody leczenia nieoperacyjnego:
a. zespołu relaksacji pochwy
b. wysiłkowego nietrzymania moczu
c. poprawa jakości życia seksualnego
Co to jest zespół relaksacji pochwy (VRS)?
Zespół luźnej pochwy, nazywany również zespołem relaksacji pochwy (VRS), to dość częsta przypadłość. Dla wielu kobiet jest powodem do skrępowania i wstydu. VRS powoduje zmniejszenie elastyczności pochwy oraz napięcia mięśni pochwy. Wiąże się także z rozciągnięciem tkanki włóknistej, mięśni dna miednicy i skóry, która otacza pochwę. U wielu kobiet wywołuje to suchość pochwy. Co więcej, taki stan może być powodem wystąpienia dyspareunii, czyli bólu podczas stosunku seksualnego. Z tego względu pacjentki cierpiące na rozluźnienie mięśni pochwy skarżą się na utratę satysfakcji seksualnej i znaczne pogorszenie jakości życia seksualnego.
Metodyka realizacji projektu:
Pierwszym elementem projektu są badania przesiewowe pacjentek realizowane przez ginekologa. Badanie to obejmuje: badanie ginekologiczne, szczegółowy wywiad ginekologiczny, rozmowa z lekarzem na temat problemów pacjentki z zakresów obejmujących tematykę projektu i przedstawienie przez lekarza ginekologa możliwych rozwiązań i ścieżki dalszego leczenia. Jeżeli wystąpi taka konieczność, lekarz może skierować pacjentkę na dalsze badania szczegółowe dotyczące jej stanu zdrowia.
Badanie przesiewowe nie obejmuje: badania USG ani badań laboratoryjnych. Czas trwania takiego badania przesiewowego to około 20 minut.
W wyniku badania, pacjentka zostanie zakwalifikowana przez lekarza ginekologa do odpowiedniej grupy pacjentek w zależności od potrzeb jakie jej dotyczą oraz zostanie jej zaproponowane dalsze postępowanie w celu realizacji wszystkich jej potrzeb związanych z poprawą samopoczucia i ochroną zdrowia. Nie oznacza to wcale grupowego, czy też „sztampowego” podejścia do tematu. Każda pacjentka będzie traktowana indywidualnie, indywidualne również będą działania medyczne jakie będzie proponował lekarz.
Mimo, że pacjentki kwalifikują się do tej samej grupy, to każda z nich może mieć inne przyczyny występowania problemów, inne oczekiwania oraz inne potrzeby wynikające z indywidualnych cech organizmu. Dlatego tak ważnym jest prawidłowe przeprowadzenie wywiadu z pacjentką w trakcie badania przesiewowego.
